KAYNAKLAR

KAYNAKLAR

  1. Abdurrahman Şeref Efendi, (1985). Tarih musahabeleri, Enver Koray (Sadeleştiren). Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
  2. Acun, F. (2020). Dijital tarih ve dijital tarihçiliğin tarihyazımına etkisi üzerine. tarihyazımı, 2(1), 66-90.
  3. Ademler, B. (2007). Düstürname-i enveri (dil özellikleri-metin) (Master's thesis, Sakarya Üniversitesi).
  4. Afyoncu, E. (2022). Tanzimat Öncesi Osmanlı Tarihi Araştırma Rehberi (Yeditepe Yayınevi). Yeditepe Yayınevi.
  5. Ağaoğlu, B. (2013). Kamuya Açık Yerli Dijital Kaynaklar: Kitap, Dergi, Makale, Tez, Yazma, Rapor, Haber, Tutanak, İlan, Köşe Yazısı, Mevzuat, Açık Arşiv. Türk Kütüphaneciliği, 27(2), 385-397. 
  6. Ağırakça, A. (2006). Müneccimbaşı, Ahmed Dede, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/muneccimbasi-ahmed-dede (01.10.2024).
  7. Ahmed Cevad Paşa, Târîh-i Askerî-i Osmânî I, II, III, Hazırlayanlar: Fatih Akyüz, Fatih Tetik, Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi yayınları, 2021.
  8. Ahmet Cevdet Paşa (1309). Tarih-i Cevdet, (12 Cilt), Tertib-i Cedid, İkinci Tab’ı, Matbaa-yı Osmaniye, Dersaadet.
  9. Ahmet Vefik Paşa (2013). Hikmet-i tarih. Demir, R., Yurtoğlu, B. ve Utku, A. (Haz.), Çizgi Felsefe Kitabevi.
  10. Ak, M. (1990).  Aşık Mehmed ve Menazırü'l Avalim'i, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
  11. Ak, M. (1997). Menâzırü’l-Avâlim (Metin), Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
  12. Akdoğan, Y. ve Kutsal, N. (2019). İskendernâme. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
  13. Akgün, A. (1990). XV.-XVI. yüzyıllarda Osmanlı tarihçiliği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt: V, Sayı: 2, 1990 
  14. Akın, H. (1968), Aydınoğulları Tarihi Hakkında Bir Araştırma ; Ankara.
  15. Akkoç, A. (2008). Tarih yazımı ve tarih eğitimi açısından tarihsel bilgi: 1930-1950 arası lise tarih kitapları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul. 
  16. Akün, Ö. F. (1989). Ahmed Vefik Paşa, TDV İslâm Ansiklopedisi, C. 2. https://islamansiklopedisi.org.tr/ahmed-vefik-pasa (08.11.2024).
  17. Alan, A. O. (2012). Mitos–Tarih ilişkisi: Siyasal bir inceleme, Ankara Universitesi Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara. 
  18. Almaz, H. (2004). Şükrullah B Şihabeddin Ahmed B Zeyneddin Zeki Behcetü't-Tevarih Inceleme-Metin-Tercüme, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Universitesi.
  19. Armağan, A. L. (2005). XVI. yüzyılda Antalya. Tarih Araştırmaları Dergisi, 24(38), 93-111.
  20. Arpacıoğlu, K. (2021). Türkiye’de diplomasinin dijital uygulamalarının değerlendirilmesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 19(41), 745-772.
  21. Arslan Sözüdoğru, H. (2016). Müneccimbaşı tarihi’nde ıı. Selim dönemi, Tarih Okulu Dergisi (TOD), 9/27. 131-169.
  22. Arvas, E. (2022). Cenâbî’nin Cevâhirü’l-Garâib fî Tercemeti Dürri’l-Acâib Adlı Eseri. Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 28(28), 1-21.
  23. Atsız, H. N. (1966). Kemal Paşaoğlu'nun Eserleri, Şarkiyat Mecmuası, VI (1965)'den ayrı basım, İstanbul.
  24. Ayan, Y. S. (2021). Câm-ı Cem-âyîn (dil incelemesi-transkripsiyonlu metin-dizin sözlük-tıpkıbasım) (Master's thesis, Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).
  25. Babinger, F. (1982). Osmanlı Tarih Yazarları ve Eserleri (Çev. Coşkun Üçok). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  26. Banarlı, N. (2010). Ahmedi ve Dasitan-ı Tevarih-i Mülûk-i Âl-i Osman. Journal of Turkology, 6, 49-176.
  27. Başar, O. S. (2021). Kâtip Çelebi’nin Takvîmü’t-Tevârîh’i (Metin, İnceleme). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
  28. Bayrak, A. (2008). Osmanlı Tarih Yazıcılığı: Gelenekler ve Yenilikler. İstanbul: Tarih Yayınları.
  29. Canatar, M. (1993). Cenâbî Mustafa Efendi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/cenabi-mustafa-efendi (22.01.2025).
  30. Cantimer, M. A. (2011). Cenabi Mustafa Efendi’nin El-‘Aylemü’z-Zahir Fi Ahvali’l-Evail Ve’l-Evahir Adlı Eserinin Önasya Kısmının Tenkidli Metin Neşri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
  31. Çalışkan, V. (2022). Mustafa Naîma Efendi’nin Tȃrih-i Naȋma Bağlamında Tarihçiliği. ULUM, 5(1), 123-139. 
  32. Çelik, R. İ. (2005). Tevarih-i Al-i Selçukun transkribi ve değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  33. Çelikten, A. B. (2022) Abdürrezzak Bâhir Paşa’nın Hayatı ve Siyasi Faaliyetleri (1730?-1781). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı
  34. Çetin, N. (1952), Ahmedî’nin Bilinmeyen Birkaç Eseri, Tarih Dergisi, II/3-4. 
  35. Çevik, C. (2018). Naili Abdullah Paşa Defter-i Teşrifat (Metin-Değerlendirme). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı Tarih Bilim Dalı, İstanbul.
  36. Davutoğlu, A. (1999). Tarih idrâki oluşumunda metodolojinin rolü: Medeniyetlerarası etkileşim açısından dünya tarihi ve Osmanlı. Dîvân: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, (7), 1-63. 
  37. Demir, F., & Durdu, A. (2017). Tevârîh-i Âl-i Selçuk [Oğuzname-Selçuklu Tarihi](Giriş-Metin-Dizin).
  38. Demir, N. (2011). Türk Dünyasının Ortak Kaynağı:“Yazıcıoğlu Ali’nin Selçuk-Nâme’si”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, (58), 49-68.
  39. Demircioğlu, İ. H. (2012). Osmanlı Devletinde Tarih Yazımının Tarih Öğretimi Üzerine Etkileri. Milli Eğitim Dergisi, 42(193), 115-125. 
  40. Demi̇rkapi, D. (2006). Hiri̇sti̇yanlik’ta bi̇r mi̇syon yöntemi̇ olarak inkültürasyon. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe Ve Din Bilimleri (Dinler Tarihi) Anabilim Dalı Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara. 
  41. Demirtaş, F. (2009). Celâl-zâde Mustafa Çelebi, Tabakâtül-Memâlik ve Derecâtül-Mesâlik. Erciyes Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
  42. Develi, H. (2010). Söze boğulan tarih: Osmanlı tarih yazıcılığının dili. Nesrin İnşâsı Düzyazıda Dil, Üslup ve Türler, Eski Türk Edebiyatı Çalışmaları V, 84-123. Dursun, İ. (2010). Osmanlı Tarihçiliğinde Yöntem Sorunları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  43. Eremya Çelebi Kömürciyan (1952). İstanbul Tarihi, Hrand D. Andreasyan (çev), İstanbul.
  44. Erol, H. İ. (2010). Şanizade Mehmet Ataullah Efendi'nin Tarih Anlayışı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  45. Ertuğ, Z. T. (2007). Hünernâme. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 18, s. 484-485). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  46. Erünsal, İ. (1981). Türk Edebiyatı Tarihinin Arşiv Kaynakları I: II. Bayezid Devrine Ait Bir İnamat Defteri. İstanbul Üniversitesi Tarih Enstitüsü Dergisi, 10(11), 304-342.
  47. Esmail, M. E. (2005). Kâşifî’nin Gazânâme-i Rûm adlı Farsça eseri ve Türkçe’ye tercüme ve tahlili. Mimar Sinan Güzel Sanatr Ünv. Yüksek Lisans Tezi.
  48. Evliya Çelebi. (2014). Evliya Çelebi Seyahatnamesi 1. Cilt (S. A. Kahraman & Y. Dağlı, Ed.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  49. Evliya Çelebi, Seyahatname, TBMM Kütüphanesi Açık Erişim Koleksiyonu, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/items/7cd5290d-724f-4bbc-9b91-e26a2975dbcc (21.09.2024).
  50. Fleischer, C. (1986). Bureaucrat and Intellectual in the Ottoman Empire: The Historian Mustafa Âli (1541-1600). Princeton: Princeton University Press.
  51. Gelibolulu Mustafa Âlî (2024). Künhü-l Ahbar. Suat Donuk (Yay. Haz.), Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
  52. Gökyay, O. Ş. (2022). Kâtib Çelebi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/katib-celebi (27.10.2024).
  53. Günay, F. (2001). Raşid (vakanüvis), hayatı, edebi kişiliği, Divanının tenkitli metni ve incelemesi.Yayımlanmamış doktora tezi, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı Türk Edebiyatı Bilim Dalı
  54. Günay, F. (2001). Râşid Mehmed Efendi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/rasid-mehmed-efendi (01.10.2024).
  55. Halaçoğlu, Y. ve Aydın, M.A. (1993). Cevdet Paşa, TDV İslâm Ansiklopedisi, C: 7, https://islamansiklopedisi.org.tr/cevdet-pasa (06.11.2024).
  56. Hancz, E. (2007). Peçuylu İbrâhim, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/pecuylu-ibrahim (17.10.2024).
  57. Hezarfen Hüseyin Efendi (1998).  Telhîsü'l-beyân fî kavânîn-i Âl-i Osmân. Sevim İLGÜREL (Haz.), Ankara: Türk Tarih Kurumu.
  58. Hovhannesyan, S. S. (1996). Payitaht İstanbul'un tarihçesi. Elmon Hançer (Çev.).Tarih vakfı yurt yayınları.
  59. Iggers, Georg. G. (2000). Bilimsel nesnellikten postmodernizme yirminci yüzyılda tarih yazımı.  Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul. 
  60. İlgürel, M. (1995) Evliya Çelebi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/evliya-celebi (27.09.2024).
  61. İlgürel, M. (1998). Hüseyin Efendi, Hezarfen, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/huseyin-efendi-hezarfen (27.10.2024).
  62. İnaç, H., & Sada, M. R. (2021). Ulus inşası ve uluslaşma. Uluslararası Eşitlik Politikası Dergisi, 1(1), 6-19.
  63. İnalcık,H. (1965). V. L. Ménage: Neshrī’s History of the Ottomans, The Sources and Development of the Text, SOAS, London Oriental Series vol.16, Oxford University Press, London 1964, TTK Belleten, XXIX/116, s. 667-672.
  64. İnalcık, H. (2000). Osmanlı’da Devlet, Hukuk ve Adalet. İstanbul: Eren Yayıncılık.
  65. İnanan, Ö. (2018). Kıyâfetü’l-insâniyye fî şemâili’l-osmâniyye’den hareketle Osmanlı padişahlarının gerçek portresi. Akademik Dil Ve Edebiyat Dergisi, 2(4), 201-212.
  66. İpşirli, M. (1988). Abdullah Nâilî Paşa, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/abdullah-naili-pasa (01.11.2024).
  67. İpşirli, M.  (2003). Lutfi Paşa, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/lutfi-pasa (25.11.2024).
  68. İpşirli, M. (2009). Selânikî Mustafa Efendi. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 36, s. 357-359). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  69. Kaçalin, M.S. (2006). Mütercim Âsım Efendi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/mutercim-asim-efendi (01.11.2024).
  70. Kadıoğlu, i. (2024). Câm-I Cem-Âyîn’de Oğuz Kara Han Nesli Ve Dede Korkut. Kesit Akademi, 10(10), 1-11.
  71. Kafadar, C. (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. Berkeley: University of California Press.
  72. Karaduman, S. (2010). Oruç Beg Tarihi Manisa Nüshası (İnceleme-Metin-Dizin). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bursa Uludag Universitesi.
  73. Karakuş, M. (2021). Gelenekselden dijitale propaganda araçlarının dönüşümü. Selçuk İletişim, 14(1), 462-491. 
  74. Karataş, M., Kaya, S. ve Baş, Y. (2008). İdris-i Bitlisi Heşt Behişt. Ankara: Bitlis Eğitim ve Tanıtma Vakfı Yayınları (BETAV).
  75. Katip Çelebi (1641/2009). Fezleketü Akvâli’l-Ahyâr fi ‘İlmi’t-Târîh ve’l-Ahbâr (Fezleketü’t-Tevârîh). S. Muhammed es-Seyyid (haz.), Ankara: TTK Yayınları.
  76. Kazancıoğlu, H. (2015). Eremya Çelebi Kömürciyan’ın Gözüyle İstanbul Kapıları. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10), 314-340.
  77. Kerslake, C. (1993). Celâlzâde Mustafa Çelebi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/celalzade-mustafa-celebi (05.11.2024).
  78. Keskin, S. (2008). Romanlarla tarih eğitimi ve öğretimi. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Konya. 
  79. Kılıç, Z. (2009). Ahmet Vefik PaşanınHikmet-i Tarihitranskripsiyon ve değerlendirilmesi Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tarih Bölümü, Tarih Ana Bilim Dalı, Tarih Eğitimi Bilim Dalı.
  80. Koçu, H. (2006). Fatih Sultan Mehmet ve Tarih Yazıcılığı. İstanbul: Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  81. Kut, G. (1998). Heşt Bihişt. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 17, s. 273-274). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  82. Kutluer, İ. (2005). Miftâhu’s-sa’âde. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 30, s. 18-19). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  83. Kunt, M. (1983). The Sultan's Servants: The Transformation of Ottoman Provincial Government, 1550-1650. New York: Columbia University Press.
  84. Kütükoğlu, B. (1989). Âlî Mustafa Efendi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/ali-mustafa-efendi#1 (22.11.2024).
  85. Kütükoğlu, B. (1994). Tarih Araştırmalarında Usul. İstanbul: Kubbealtı Neşriyatı.
  86. Kütükoğlu, B. (2003) LOKMÂN b. HÜSEYİN, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/lokman-b-huseyin (22.10.2024).
  87. Kütükoğlu, M. (1991). Lutfi Paşa Âsafnâmesi, Prof. Dr. Bekir Kütükoğlu’na Armağan, İstanbul 1991, s. 49-99
  88. Lütfî Paşa (1341). Lütfî Paşa Tarihi - Tevârîh-i Âl-i Osmân. Nşr. Ali Bey. İstanbul: Âmire Matbaası.
  89. Maxim, M. (2001), Kantemiroğlu (Dımıtrıe Cantemır), TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/kantemiroglu-dimitrie-cantemir#1 (31.10.2024).
  90. Matrakçı Nasuh (2024). Târîh-İ Âl-i Osmân. Göker İnan (Yay. Haz.), Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
  91. Mütercim Asım, (1804-1809). Âsım Efendi Tarihi (Cilt 1-2), Ziya Yılmazer (Haz.). Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yay., İstanbul: 2005.
  92. Naîmâ Mustafa Efendi, (2014).Târih-i Na’îmâ, (2.Baskı), Haz. Mehmet İpşirli, TTK Yay., C. I-VI, Ankara.
  93. Nuhoğlu, H. Y. (2004). Menâkıb-ı Hünerverân. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 29, s. 110-111). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  94. Ongül, İ. (2023). Kritovulos’un tarih ve tarihçilik anlayışı üzerine mülahazalar, Sebahattin Zaim Üniversitesi Tarih Bölümü, İstanbul.
  95. Özcan, A. (1988). Abdurrahman Şeref, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklo Efendi, A. Ş. (1985). Tarih musahabeleri. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.pedisi.org.tr/abdurrahman-seref (04.11.2024).
  96. Özcan, A. (1993), "Cevad Paşa", TDV İslâm Ansiklopedisi, C. 7. https://islamansiklopedisi.org.tr/cevad-pasa (06.11.2024).
  97. Özcan, A. (2000). İdrîs-i Bitlisî, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/idris-i-bitlisi (15.11.2024).
  98. Özcan, A. (2006). Münşe’atü’s-selâtîn. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 32, s. 20-22). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  99. Özcan, A. (2007). ORUÇ b. ÂDİL, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/oruc-b-adil (08.11.2024).
  100. Özcan, A. (2009). eş-Şekāiku’n-Nu’mâniyye. TDV İslâm Ansiklopedisi (Cilt 38, s. 485-486). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  101. Özcan, A. (2009). Silahdar Mehmed Ağa, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/oruc-b-adil (11.10.2024).
  102. Özcan, A. (2013). Osmanlı Tarihçiliğine ve Tarih Kaynaklarına Genel Bir Bakış. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, (1), 271-293. 
  103. Özcan, E. S. (2015). “Bir Sosyal Tarih Kılavuzu Olarak Târih-i Selânikî”. OTAM (Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi) 37: 263-288.
  104. Özdemir, M. (2016). Dimitri Kantemir; Osmanlı Devleti’nde Yetişen Bir Oryantalist. AKRA Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi, 4(10), 65-76.
  105. Özdemir, S. (1966). İdrîs-i Bitlîsî’nin Hayatı ve Eserleri,  lisans tezi, İÜ Ed.Fak. Tarih Seminer Kitaplığı.
  106. Özek, F. ve Yıldırım, O. (2021). Kânûnî Dönemi Kânûnnâmelerine Bir Örnek: Âsafnâme (İnceleme-Metin). Turkish Studies-Language & Literature, 16(2).
  107. Öztekin, Ö. (2013). Xvııı. Yüzyılın vak’anüvis şairi Âsım: hayatı, eserleri, sanatı. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları (HÜTAD), (18), 207-229.
  108. Öztürk, N. (1991). Hadidi, Tevarih-i Al-i Osman. MÜ Edebiyat F.
  109. Öztürk, N. (2003), Fatih Devri Kaynaklarından Düstürname-i Enveri, Kitapevi Yayınları, İstanbul
  110. Öztürk, N. (1997). Hadîdî, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/hadidi (28.11.2024).
  111. Öztürk, Y. (2014). Evliya Çelebi ve Seyahatnâme’nin Tarihî Değeri. İstanbul: Belge Yayınları. Pamuk, A. (2013). Bireysel ve kolektif kimliklerin inşasında tarih algısının rolü. Marmara Universitesi yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul. 
  112. Pamuk, A. (2021). Kimlik ve tarih: Kimliğin inşasında tarihin kullanımı. 1. Baskı. Yeni İnsan Yayınevi, İstanbul. 
  113. Peçevi İbrahim Efendi. (1641/1998). Peçevi Tarihi (Cilt 2, Çev. Bekir Sıtkı Baykal). Türk Tarih Kurumu.
  114. Peirce, L. P. (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. New York: Oxford University Press.
  115. Quataert, D. (2005). The Ottoman Empire, 1700-1922. Cambridge: Cambridge University Press.
  116. Satun, A. (2009). Kemal Paşazâde Tevârih-i Âl-i Osman III. Defter (Değerlendirme-Metin). Marmara Universitesi Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  117. Selânikî Mustafa Efendi (1999). Târih-i Selânikî. hzl. Mehmet İpşirli. Ankara: TTK Yay.
  118. Shaw, S. J., & Shaw, E. K. (1976). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Cambridge: Cambridge University Press.
  119. Somel, S. A. (2007). Osmanlı Tarihi Sahasında Türkçe Başvuru Eserleri: Akademik ve Siyasal Bir Durum Tespiti. OTAM: Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 21, 295-310.
  120. Süleyman, N. (2016). Osmanlı Reformları ve Tarih Yazımı. İstanbul: Osmanlı Araştırmaları Dergisi. 
  121. Şahin, M. (2010). Osmanlı Tarih Yazıcılığı: Tevârîh-i Âl-i Osman’dan Günümüze. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. 
  122. Şakul, K., Uğur Y. ve Kırmızı, A. (2019). “Türkiye'de Deneysel ve Dijital Tarihçiliğin Gelişimi İçin Bir Strateji Çerçevesi” A. S. Özkaya (Ed.), Türk Askeri Kültürü: Tarih, Strateji, İstihbarat, Teşkilat, Teknoloji, İstanbul: Kronik Yayınları. 
  123. Şimşek, K. (2014). Tarih-İ Cevdet’e Göre Napolyon. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(17), 85-93.
  124. Taş, İ. (2024). Yazıcıoğlu Ali’nin Tevârih-İ Âl-İ Selçuk Eserinde Yer Alan Manzum Oğuznâme Hakkında. Karabük Türkoloji Dergisi, c. 5, sy. 9, 2024, ss. 31-56.
  125. Tekindağ, Ş. (1971). Osmanlı Tarih Yazıcılığı. Belleten, 35(140), 655-664.
  126. Tezcan, B. (2010). The Second Ottoman Empire: Political and Social Transformation in the Early Modern World. Cambridge: Cambridge University Press.
  127. Turan, Ş. (1993). Hoca Sadeddin Efendi. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 18, s. 196-198). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  128. Turan, Ş. (1993). Sadeddin. İslâm Ansiklopedisi (Cilt 10, s. 27-32). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  129. Turan, Ş. (2022), Kemalpaşazâde, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/kemalpasazade#1 (23.11.2024).
  130. Türkal, N. K. (2012). Silahdar Fındıklılı Mehmed Ağa Zeyl-i Fezleke (1065-22 Ca. 1106/1654-7 Şubat 1695) Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
  131. Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Tarihi  (7. baskı). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  132. Yavuz, Y. Ş. (2011). Taşköprizâde Ahmed Efendi. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 40, s. 151). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  133. Yazıcızade Ali. (2017). Tevârîh-i Âl-i Selçûk (Oğuznâme-Selçuklu Tarihi), haz. Abdullah Bakır, İstanbul, Çamlıca Yayınları.
  134. Yıldırım Ateş, B. (2024). Orta çağ bizans'ında bir simya sanatı: örnekler ışığında süblimasyonda kullanıldığı düşünülen taşınabilir bronz bir ısıtma kabı üzerine araştırma. tuba-ked: turkish academy of sciences, journal of cultural ınventory, (29). 
  135. Yıldız, S. N. (2010).  Şükrullah, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/sukrullah (25.10.2024).
  136. Yıldırım, T. (2014). Meşrutiyet’ten günümüze tarih ders kitaplarında Türk kimliğinin inşası. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Anabilim Dalı Tarih Eğitimi Bilim Dalı Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul. 
  137. Yılmaz, M. (2012). Osmanlı Tarihçiliğinde Anonim Eserler. İstanbul: Kitap Yayınevi.
  138. Yılmaz, M. (2013). Klasik Dönem Osmanlı Tarih Yazarları ve Eserlerine Kısa Bir Bakış. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30, 213-225.
  139. Yılmazer, Z. (1995). Eremya Çelebi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/eremya-celebi (27.11.2024).
  140. Yılmazer, Z. (2010), Şânîzâde Mehmed Atâullah Efendi, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/sanizade-mehmed-ataullah-efendi (02.10.2024).
  141. Yurdaydın, H. G. (1991). Osmanlı Tarihçiliği ve Kaynakları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  142. Yurdaydın, H.G. (2003). Matrakçı Nasuh, TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/matrakci-nasuh (12.11.2025).
  143. Yüksel, M. E. (2023). Tarih ve Hikâye Arasında: Seyyid Lokman'ın Zübdetü't-Tevârîh'i. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi.