KAYNAKLAR

KAYNAKLAR

  1. Acun, F. (2020). Dijital tarih ve dijital tarihçiliğin tarihyazımına etkisi üzerine. tarihyazımı, 2(1), 66-90.
  2. Ademler, B. (2007). Düstürname-i enveri (dil özellikleri-metin) (Master's thesis, Sakarya Üniversitesi).
  3. Afyoncu, E. (2022). Tanzimat Öncesi Osmanlı Tarihi Araştırma Rehberi (Yeditepe Yayınevi). Yeditepe Yayınevi.
  4. Ağaoğlu, B. (2013). Kamuya Açık Yerli Dijital Kaynaklar: Kitap, Dergi, Makale, Tez, Yazma, Rapor, Haber, Tutanak, İlan, Köşe Yazısı, Mevzuat, Açık Arşiv. Türk Kütüphaneciliği, 27(2), 385-397. 
  5. Ak, M. (1990).  Aşık Mehmed ve Menazırü'l Avalim'i, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
  6. Ak, M. (1997). Menâzırü’l-Avâlim (Metin), Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
  7. Akdoğan, Y. ve Kutsal, N. (2019). İskendernâme. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları.
  8. Akgün, A. (1990). XV.-XVI. yüzyıllarda Osmanlı tarihçiliği. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt: V, Sayı: 2, 1990 
  9. Akın, H. (1968), Aydınoğulları Tarihi Hakkında Bir Araştırma ; Ankara.
  10. Akkoç, A. (2008). Tarih yazımı ve tarih eğitimi açısından tarihsel bilgi: 1930-1950 arası lise tarih kitapları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul. 
  11. Alan, A. O. (2012). Mitos–Tarih ilişkisi: Siyasal bir inceleme, Ankara Universitesi Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara. 
  12. Arpacıoğlu, K. (2021). Türkiye’de diplomasinin dijital uygulamalarının değerlendirilmesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 19(41), 745-772.
  13. Babinger, F. (1982). Osmanlı Tarih Yazarları ve Eserleri (Çev. Coşkun Üçok). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
  14. Banarlı, N. (2010). Ahmedi ve Dasitan-ı Tevarih-i Mülûk-i Âl-i Osman. Journal of Turkology, 6, 49-176.
  15. Bayrak, A. (2008). Osmanlı Tarih Yazıcılığı: Gelenekler ve Yenilikler. İstanbul: Tarih Yayınları.
  16. Çalışkan, V. (2022). Mustafa Naîma Efendi’nin Tȃrih-i Naȋma Bağlamında Tarihçiliği. ULUM, 5(1), 123-139. 
  17. Çelikten, A. B. (2022) Abdürrezzak Bâhir Paşa’nın Hayatı ve Siyasi Faaliyetleri (1730?-1781). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı
  18. Davutoğlu, A. (1999). Tarih idrâki oluşumunda metodolojinin rolü: Medeniyetlerarası etkileşim açısından dünya tarihi ve Osmanlı. Dîvân: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, (7), 1-63. 
  19. Demir, F., & Durdu, A. (2017). Tevârîh-i Âl-i Selçuk [Oğuzname-Selçuklu Tarihi](Giriş-Metin-Dizin).
  20. Demir, N. (2011). Türk Dünyasının Ortak Kaynağı:“Yazıcıoğlu Ali’nin Selçuk-Nâme’si”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, (58), 49-68.
  21. Demircioğlu, İ. H. (2012). Osmanlı Devletinde Tarih Yazımının Tarih Öğretimi Üzerine Etkileri. Milli Eğitim Dergisi, 42(193), 115-125. 
  22. Demi̇rkapi, D. (2006). Hiri̇sti̇yanlik’ta bi̇r mi̇syon yöntemi̇ olarak inkültürasyon. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe Ve Din Bilimleri (Dinler Tarihi) Anabilim Dalı Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara. 
  23. Develi, H. (2010). Söze boğulan tarih: Osmanlı tarih yazıcılığının dili. Nesrin İnşâsı Düzyazıda Dil, Üslup ve Türler, Eski Türk Edebiyatı Çalışmaları V, 84-123. Dursun, İ. (2010). Osmanlı Tarihçiliğinde Yöntem Sorunları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  24. Ertuğ, Z. T. (2007). Hünernâme. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 18, s. 484-485). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  25. Esmail, M. E. (2005). Kâşifî’nin Gazânâme-i Rûm adlı Farsça eseri ve Türkçe’ye tercüme ve tahlili. Mimar Sinan Güzel Sanatr Ünv. Yüksek Lisans Tezi.
  26. Fleischer, C. (1986). Bureaucrat and Intellectual in the Ottoman Empire: The Historian Mustafa Âli (1541-1600). Princeton: Princeton University Press.
  27. Iggers, Georg. G. (2000). Bilimsel nesnellikten postmodernizme yirminci yüzyılda tarih yazımı.  Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul.  
  28. İnaç, H., & Sada, M. R. (2021). Ulus inşası ve uluslaşma. Uluslararası Eşitlik Politikası Dergisi, 1(1), 6-19.
  29. İnalcık, H. (2000). Osmanlı’da Devlet, Hukuk ve Adalet. İstanbul: Eren Yayıncılık.
  30. İpşirli, M. (2009). Selânikî Mustafa Efendi. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 36, s. 357-359). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  31. Kadıoğlu, i. (2024). Câm-I Cem-Âyîn’de Oğuz Kara Han Nesli Ve Dede Korkut. Kesit Akademi, 10(10), 1-11.
  32. Kafadar, C. (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. Berkeley: University of California Press.
  33. Karakuş, M. (2021). Gelenekselden dijitale propaganda araçlarının dönüşümü. Selçuk İletişim, 14(1), 462-491. 
  34. Keskin, S. (2008). Romanlarla tarih eğitimi ve öğretimi. Selçuk Üniversitesi, Yayımlanmış yüksek lisans tezi, Konya. 
  35. Koçu, H. (2006). Fatih Sultan Mehmet ve Tarih Yazıcılığı. İstanbul: Edebiyat Fakültesi Yayınları.
  36. Kut, G. (1998). Heşt Bihişt. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 17, s. 273-274). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  37. Kutluer, İ. (2005). Miftâhu’s-sa’âde. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 30, s. 18-19). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  38. Kunt, M. (1983). The Sultan's Servants: The Transformation of Ottoman Provincial Government, 1550-1650. New York: Columbia University Press.
  39. Kütükoğlu, B. (1994). Tarih Araştırmalarında Usul. İstanbul: Kubbealtı Neşriyatı.
  40. Nuhoğlu, H. Y. (2004). Menâkıb-ı Hünerverân. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 29, s. 110-111). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  41. Özcan, A. (2006). Münşe’atü’s-selâtîn. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 32, s. 20-22). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  42. Özcan, A. (2009). eş-Şekāiku’n-Nu’mâniyye. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 38, s. 485-486). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  43. Özcan, A. (2013). Osmanlı Tarihçiliğine ve Tarih Kaynaklarına Genel Bir Bakış. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, (1), 271-293. 
  44. Öztürk, N. (2003), Fatih Devri Kaynaklarından Düstürname-i Enveri, Kitapevi Yayınları, İstanbul
  45. Öztürk, Y. (2014). Evliya Çelebi ve Seyahatnâme’nin Tarihî Değeri. İstanbul: Belge Yayınları. Pamuk, A. (2013). Bireysel ve kolektif kimliklerin inşasında tarih algısının rolü. Marmara Universitesi yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul. 
  46. Pamuk, A. (2021). Kimlik ve tarih: Kimliğin inşasında tarihin kullanımı. 1. Baskı. Yeni İnsan Yayınevi, İstanbul. 
  47. Peirce, L. P. (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. New York: Oxford University Press.
  48. Quataert, D. (2005). The Ottoman Empire, 1700-1922. Cambridge: Cambridge University Press.
  49. Shaw, S. J., & Shaw, E. K. (1976). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Cambridge: Cambridge University Press.
  50. Somel, S. A. (2007). Osmanlı Tarihi Sahasında Türkçe Başvuru Eserleri: Akademik ve Siyasal Bir Durum Tespiti. OTAM: Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 21, 295-310.
  51. Süleyman, N. (2016). Osmanlı Reformları ve Tarih Yazımı. İstanbul: Osmanlı Araştırmaları Dergisi. 
  52. Şahin, M. (2010). Osmanlı Tarih Yazıcılığı: Tevârîh-i Âl-i Osman’dan Günümüze. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. 
  53. Şakul, K., Uğur Y. ve Kırmızı, A. (2019). “Türkiye'de Deneysel ve Dijital Tarihçiliğin Gelişimi İçin Bir Strateji Çerçevesi” A. S. Özkaya (Ed.), Türk Askeri Kültürü: Tarih, Strateji, İstihbarat, Teşkilat, Teknoloji, İstanbul: Kronik Yayınları. 
  54. Taş, İ. (2024). Yazıcıoğlu Ali’nin Tevârih-İ Âl-İ Selçuk Eserinde Yer Alan Manzum Oğuznâme Hakkında. Karabük Türkoloji Dergisi, c. 5, sy. 9, 2024, ss. 31-56.
  55. Tekindağ, Ş. (1971). Osmanlı Tarih Yazıcılığı. Belleten, 35(140), 655-664.
  56. Tezcan, B. (2010). The Second Ottoman Empire: Political and Social Transformation in the Early Modern World. Cambridge: Cambridge University Press.
  57. Turan, Ş. (1993). Hoca Sadeddin Efendi. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 18, s. 196-198). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  58. Turan, Ş. (1993). Sadeddin. İslâm Ansiklopedisi (Cilt 10, s. 27-32). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
  59. Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Tarihi  (7. baskı). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
  60. Yavuz, Y. Ş. (2011). Taşköprizâde Ahmed Efendi. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (Cilt 40, s. 151). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
  61. Yazıcızade Ali. (2017). Tevârîh-i Âl-i Selçûk (Oğuznâme-Selçuklu Tarihi), haz. Abdullah Bakır, İstanbul, Çamlıca Yayınları.
  62. Yıldırım Ateş, B. (2024). Orta çağ bizans'ında bir simya sanatı: örnekler ışığında süblimasyonda kullanıldığı düşünülen taşınabilir bronz bir ısıtma kabı üzerine araştırma. tuba-ked: turkish academy of sciences, journal of cultural ınventory, (29). 
  63. Yıldırım, T. (2014). Meşrutiyet’ten günümüze tarih ders kitaplarında Türk kimliğinin inşası. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ortaöğretim Sosyal Alanlar Eğitimi Anabilim Dalı Tarih Eğitimi Bilim Dalı Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul. 
  64. Yılmaz, M. (2012). Osmanlı Tarihçiliğinde Anonim Eserler. İstanbul: Kitap Yayınevi.
  65. Yılmaz, M. (2013). Klasik Dönem Osmanlı Tarih Yazarları ve Eserlerine Kısa Bir Bakış. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30, 213-225.
  66. Yurdaydın, H. C. (1991). Osmanlı Tarihçiliği ve Kaynakları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.